برای ساکنین طبقه همکف*

وقتی نیستید
چه فرق می کند
که این باد لعنتی
در را به دیوار بکوبد
یا
که نه

وقتی نیستی
چه فرق می کند
کسی
از مرادهایمان یا که گیرم از دردهایمان
تحلیلی انتقادی
بدهد
یا نه

و تو که نیستی
فرق نمی کند
به کجای این جهان بپیچیم
که آرزویش را داشتی

و تو
تو که نیستی
دیگر هیچ
منظره و چشم اندازی فرقی ندارد

وقتی که نیستید
دنیا وارونه ایست
که عقربهء ساعتش ، معطل ِبازگشتتان
تا که چرخیدن از سر بگیرد

*شعر درست در روزهایی گفته شد که همگی ساکنین طبقه همکف اوین نشین شده بودند

بهار.میم

18 دی1388